EDITOR’S PAGE
ความรักของแต่ละคนมีนิยามที่แตกต่างกันไป สำหรับองค์พระศาสดากล่าวไว้ว่า ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ เพราะว่าคนส่วนใหญ่ย่อมหวงห่วงกับสิ่งที่รักอยู่เสมอ มีทุกข์กับการพลัดพรากจากสิ่งที่ตนรัก ถ้าไม่สามารถเข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้ย่อมเป็นธรรมดา สำหรับบางคนกลับบอกว่ามีความสุขกับความรักได้เสมอ เพราะคิดว่า ความรักคือการให้ และไม่เคยหวังจะได้อะไรตอบแทน เพียงแค่ได้รักได้ให้ก็มีความสุขแล้ว บางโอกาสความรักเองก็เหมือนยาขมยาพิษได้เช่นกัน ในขณะเดียวกันบางคนก็คิดว่าในชีวิตไม่เคยได้รู้จักหรือสัมผัสกับความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่เลย ทั้ง ๆ ที่เมื่อแม่รู้ว่าเราปฏิสนธิในครรภ์ของท่านแล้วความรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่ก็บังเกิดขึ้นตั้งแต่วินาทีนั้น แต่อย่าลืมว่าบุคคลอีกคนที่รู้สึกอย่างเดียวกันมีชื่อว่าพ่อนะครับ ฉะนั้นทุกคนต้องเคยสัมผัสกับความรู้สึกอย่างนี้มาแล้ว แต่อาจจะมีอะไรบางสิ่งบางอย่างมาบดบังทำให้ไม่สามารถรับรู้ได้
สำหรับต้นแบบของความรักที่ยิ่งใหญ่คงหนีไม่พ้นพ่อและแม่ที่มีความรู้สึกและสามารถทำทุกอย่างให้ได้ ไม่ว่าจะต้องเหนื่อยยากลำบากสักเพียงใดก็ตามแล้ว แต่ยังมีพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ที่มีความรักปวงประชาที่เป็นเหมือนลูกของพระองค์ท่านทุกคน ด้วยเหตุนี้เองทำให้พระองค์ท่านต้องตรากตรำลำบากมาตลอด 70 ปี นับว่าเป็นพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้
ฉะนั้นในเดือนแห่งความรักนี้ อย่าเพียงแต่บอกรักพระองค์ท่านแค่เพียงแสดงสัญลักษณ์ว่าขอเป็นข้ารองบาททุกชาติไป เรารักในหลวง หรือความหมายใด ๆ ก็ตาม ที่แสดงถึงความรักเพียงแค่ลมปาก หรือตัวหนังสือ แต่การกระทำยังคงสวนทางกับสิ่งที่ตนเองพยายามแสดงสัญลักษณ์อยู่ เพราะอย่าลืมนะครับว่าพระองค์ท่านนั้นคือต้นแบบแห่งความรักและความดีที่ยิ่งใหญ่ตลอดกาลครับ