ครั้งนี้อเล็กซ์ค่อนข้างจะประหม่าเล็กน้อย เนื่องจากชาวต่างชาติเยอะ และเขาก็ฟุดฟิดฟอไฟไม่แข็งแรง แถมยังไม่คุ้นเคยกับถนนข้าวสาร อเล็กซ์ของเราจึงกลัวหลงอย่างที่สุด

อย่างก็ตามตอนนี้สองหนุ่มก็มาถึงถนนข้าวสาร ทั้งคู่ออกเดินเที่ยวบนถนนยามหัวค่ำก่อน เพื่อเลือกดูของและแวะหาอะไรกินรองท้องไปในตัว เพื่อเตรียมรับความสนุกที่กำลังจะมาถึง

จังหวะที่อเล็กซ์บอกเท็ดดี้ว่าจะแวะซื้อผัดไทนั้น เหมือนมีผีมาอุดหูเท็ดดี้เพราะเขาเหลือบไปเห็นสาวสวยนางหนึ่งเดินผ่านหน้าไปพอดี ประสาทสัมผัสทั้ง 5 จึงหันไปให้ความสนใจกับสาวที่เพิ่งเดินผ่านไป และไม่เหลือส่วนใดที่จะมาสนใจคำพูดของอเล็กซ์เลยเท็ดดี้เดินตามสาวคนสวยไปทิ้งไว้ให้อเล็กซ์ยืนรอผัดไทอยู่คนเดียว

เท็ดดี้เดินตามสาวมาเรื่อยๆ จนถึงร้านๆ หนึ่ง ให้ตายเถอะ! บังเอิญว่าร้านที่สาวสวยคนนี้มาเป็นร้านที่เท็ดดี้ตั้งใจจะมาพอดี ร้านOh Bar นั่นเอง

เท็ดดี้เดินเข้าไปร้าน ภายในร้านตกแต่งสไตล์ Factorian หรือพูดง่ายๆ ว่าสไตล์ดิบๆ แบบโรงงานแต่ดูดีมีสไตล์ มีด้วยกันทั้งหมด 3 ชั้น มีวงดนตรีเล่นดนตรีสดๆ สลับกับดีเจเปิดแผ่นเล่นเพลง พร้อมโต๊ะพูลคอยบริการแขกที่อยากจะประลองฝีมือ

ไม่รอช้าเมื่อบรรยากาศทุกอย่างเป็นใจเสียขนาดนี้แล้ว เท็ดดี้รีบเดินหน้าทำความรู้จักสาวสวยคนนั้นอย่างไม่ต้องรอกรรมการบอกสตาร์ท สถานการณ์ต่างๆ เป็นไปได้ด้วยดี เธอเล่นด้วย จึงชวนกันมานั่งกินของว่างไปพลางฟังเพลงไปพลาง แต่อีกใจก็ยังนึกเอะใจว่าอเล็กซ์หายไปไหน หรือเห็นสาวๆ แล้วชิ่งหนีไป คิดไปคิดมาก็เลิกคิดเพราะคิดว่าถ้ามีอะไรเดี๋ยวอเล็กซ์ก็โทรมาเอง หารู้ไม่ว่ามือถือของเท็ดดี้นั้นแบตหมดไปแล้ว

เท็ดดี้ร่าเริงกับการพูดคุยกับหญิงสาวคนสวยอยู่ จนลืมเพื่อนสนิทเสียสนิท เพราะกำลังมีความสุขอยู่ที่ร้าน วันนี้ช่างเป็นวันดีที่สุดเท่าที่เคยมีมาของเขาเสียจริงๆ หลังจากทุกครั้งที่พ่ายแพ้อเล็กซ์มาตลอด คืนนี้จึงเป็นชัยชนะแรกที่สมบูรณ์

ส่วนอเล็กซ์นั้น หลังจากรู้ตัวว่าพลัดหลงกับเท็ดดี้ ก็พยายามหาทางติดต่อเท็ดดี้ทุกวิถีทาง แต่พยายามเท่าไรก็โทรไม่ติด ชื่อร้านที่จะไปก็จำไม่ได้เสียด้วย ก็ได้แต่นั่งเศร้าหาทางออกไม่เจออยู่อย่างนั้น

ถ้าท่านผู้อ่านผ่านไปแถวๆ ถนนข้าวสารเห็นใครฟุบตัวหาทางกลับบ้านไม่เจอ หน้าตาท่าทางใช่อย่างในรูป ก็ให้มั่นใจได้เลยครับว่าเป็นอเล็กซ์ ช่วยกรุณาบอกทางกลับบ้านให้เขาหน่อยเถอะครับ ถือว่าช่วยๆกัน ไม่อยากให้ไปเป็นภาระให้ใครต่อไป ช่วยด้วยนะครับ ขอร้อง