Writer: John Ondrasik 
Copyright: Emi Blackwood Music Inc., Five For Fighting Music

I’m 15 for a moment
Caught in between 10 and 20
And I’m just dreaming
Counting the ways to where you are

I’m 22 for a moment
And she feels better than ever
And we’re on fire
Making our way back from Mars

15 there’s still time for you
Time to buy and time to lose
15, there’s never a wish better than this
When you only got a hundred years to live

I’m 33 for a moment
Still the man, but you see I’m a “they”
A kid on the way, babe.
A family on my mind

I’m 45 for a moment
The sea is high
And I’m heading into a crisis
Chasing the years of my life

15 there’s still time for you
Time to buy and time to lose yourself
Within a morning star

15 I’m all right with you
15, there’s never a wish better than this
When you only got a hundred years to live

Half time goes by
Suddenly you’re wise
Another blink of an eye
67 is gone
The sun is getting high
We’re moving on ...

I’m 99 for a moment
And dying for just another moment
And I’m just dreaming
Counting the ways to where you are

15 there’s still time for you
22 I feel her too
33 you’re on your way
Every day’s a new day ...

(oh oh ohs)

15 there’s still time for you
Time to buy and time to choose
Hey 15, there’s never a wish better than this
When you only got a hundred years to live

มีคำพูดว่า อายุอาจไม่ได้บ่งบอกถึงวุฒิภาวะ เกรดตอนเรียน ไม่ได้รับรองสติปัญญา และความสามารถ คำนินทาไม่ได้ตัดสินสิ่งที่เราเป็น ผมนั่งเลือกอยู่นานครับ ว่าเริ่มต้นศักราชใหม่ จะเขียนถึงเพลงไหนดี ที่มันเกี่ยวกับการหมุนไปของเวลา สุดท้ายก็ไปถึงบางอ้อ เมื่อได้ยินเพลงนี้ของคณะ Five For Fighting ในรถ 

ปีนี้ผมย่าง 47 ผ่านปีที่เขาบอกว่าจะมีวิกฤติวัยกลางคนมาแล้วสองปี ถ้าสถิตินั้นถูกต้อง แปลว่าผมมี ‘Middle Age Crisis’ ไวกว่าชาวบ้านโดยเฉลี่ย หนึ่งรอบ เพราะเจอไปแล้วตั้งแต่ตอน 33 

ที่จริงจอห์น ออนเดรสิก เขียนเพลงนี้แบบใจดีมากเลยนะเพราะให้อายุขัยมนุษย์ไว้ตั้ง 100 ปี ในขณะที่อายุเฉลี่ยจริงๆ ของคนไทยอยู่แค่ 75 ปีเท่านั้น แต่ที่แม่นยำแล้วถูกต้องคือ ตอนเราเด็กๆ จนถึง 15 ปีเราจะรู้สึกว่าเวลาในชีวิตแต่ละวันมันช่างยาวนาน พอผ่านครึ่งชีวิตไปเท่านั้นแหละ จะรู้สึกเลยว่าวัยและวัน มันผ่านไปไวแบบน่าใจหาย ...

ที่น่าสนใจกว่าในเนื้อเพลงที่พยายามบอกคือ ชีวิตคนส่วนมากก็วิ่งวนอยู่ในลูปเดียวกัน ตั้งแต่เกิดถึงตายไปตรงนี้เราไม่ต้องพูดเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด แต่พูดแค่ว่า ‘ทุกคนอยู่ในลูปเดียวกัน แต่ทำไมมีความสุขไม่เท่ากัน’

นั่นก็เพราะไม่ใช่ทุกคนจะเลือกหรือตัดสินใจถูกตั้งแต่เด็ก หรือการอยู่ในลูปเดียวกันนั้นก็ไม่ได้แปลว่า ‘ทุกคนจะได้ผลอย่างเดียวกัน’ 

ชีวิตเป็นเรื่องของการเลือกครับ เหมือนอย่างที่เพลงบอก ถ้าคุณอายุ 15 คุณยังมีเวลาเหลือเฟือที่จะเลือกผิดเลือกถูก เลิกกับแฟนเก่าไปคบคนใหม่ตอนอายุ 15 ไม่ค่อยมีใครมองว่าคุณเลว เท่ากับตอน 35 หรอกเอาเป็นว่าความแน่นอนเดียวที่มีแน่ในชีวิต ก็คือความไม่แน่นอน

เราเลือกไม่ได้ครับว่า จะให้เวลามันเดินช้าลง หรือเร็วขึ้น เลือกไม่ได้ว่า จะให้ปีนี้ดีกว่าปีก่อน แย่ลงหรือคงที่ แต่สิ่งที่เลือกได้คือ เราจะรับมือกับความไม่แน่นอนที่กำลังคืบคลานมาอย่างไร เพื่อจะไม่ต้องรอถึงอายุ 99 แล้วค่อยคิดได้ว่า “ไม่น่าเลย” ปัญหาในชีวิตคนเราส่วนมาก มันมาจากแค่สองเหตุคือ หนึ่ง ทำอะไรโดยไม่ยั้งคิด สอง มัวแต่คิดแล้วไม่ได้ทำ หวังว่าคุณผู้อ่านจะเริ่มต้นปีใหม่นี้ โดยไม่มีทั้งสองข้อนั้นนะครับ 

สุขสันต์เดือนแรกของปี พ.ศ. 2558 ครับ