คุณเคยอยากกลับไปเป็นเด็กไหมครับ? ผมเชื่อว่าเมื่อวันเด็กที่ผ่านมา มีคนถามคำถามนี้กับตัวเองอยู่หลายครั้ง แต่สำหรับผม ถ้ามีใครมาถามเรื่องกลับเป็นเด็ก ผมว่าผมอยากเป็นผู้ใหญ่ที่ได้ใช้ชีวิตแบบเด็กๆ มากกว่า ผมว่ามันสนุกกว่า ยิ่งมีโอกาสได้ดูหนังเรื่อง Real Steel ของผู้กำกับ ชอว์น เลวี แล้ว จริงๆ การเป็นผู้ใหญ่ก็สามารถทำอะไรได้เกินกว่าที่เด็กจะทำได้ แม้จะเคยล้มเหลวมากี่ครั้งก็ตามที

Real Steel เป็นเรื่องราวของ ชาร์ลี เคนตัน (ฮิวจ์ แจ็คแมน) หนุ่มตกอับ บ้าหุ่น และเป็นจอมเบี้ยวเงินระดับโลก เขากำลังถังแตกเมื่อหุ่นยนต์ที่เขาซื้อมาถูกถล่มยับกลายเป็นเศษเหล็ก แต่เมื่อสิทธิ์ในการเลี้ยงดูบุตรของเขาสามารถขายให้กับพี่สาวเศรษฐีของเขาได้ เขาก็กลับมามีความหวังอีกครั้ง แต่แล้วความหวังก็พังทลาย เมื่อหุ่นตัวใหม่ก็ไปไม่รอด เขาและแม๊กซ์ (ดาโกตา โกโย) ลูกชายที่พี่สาวฝากไว้จนกว่าจะกลับจากต่างประเทศ จึงเข้าไปหาชิ้นส่วนยังสุสานหุ่นยนต์ ที่นั่นแม็กซ์กลับพบขยะล้ำค่า และทำให้หุ่นกระป๋องจากเศษขยะที่ชื่อ Atom ได้ฟื้นกลับมาเขย่าบัลลังก์ของ ซูส หุ่นเหล็กผู้ไม่เคยแพ้ใครจากการออกแบบของ ทัก มาชิโดะ ผู้สร้างหุ่นเหล็กระดับตำนาน บทเวทีระดับโลกอย่าง WRD

หนังเรื่องนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่เรื่องราวการต่อสู้ระหว่างหุ่นยนต์เท่านั้น แต่ยังแฝงไปด้วยความรัก ระหว่าง พ่อ ลูก ความศรัทธาระหว่างเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน รวมไปถึงการสื่อใจไปให้ถึงสิ่งที่เรารัก แม้ว่าเสียงที่เราเปล่งออกไป มันจะไม่มีทางเข้าใจก็ตามที

หลายครั้งที่เรารู้สึกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในหนัง ไม่น่าจะเป็นจริงได้ เช่น การขนหุ่นเหล็กอย่าง Atom ขึ้นมาจากซากดินโคลนที่แม็กซ์ลื่นหล่นลงไป ไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่รายละเอียดเหล่านี้ หากมองข้ามไป ก็มีโอกาสที่จะทำให้อรรถรสในการดูหนัง สนุกมากขึ้นกว่าเดิมเป็นกอง

เจ้าหนูแม็กซ์ที่นำแสดงโดย ดาโกตา โกโย ทำได้ดีและโดดเด่น ได้ใจผู้ชมหลายคนไปตั้งแต่ยังไม่พ้นครึ่งเรื่อง ลีลากวนๆ แววตาอันใสซื่อ รวมถึงกึ๋นที่มีอยู่ในตัวเจ้าหนูคนนี้ แทบจะเรียกได้ว่าเป็นอีกหนึ่งตัวขับเคลื่อนที่ทำให้หนังมีความสนุกและน่าสนใจมากขึ้น

ในส่วนของ ชาร์ลี เคนตัน ที่รับบทโดย ฮิวจ์ แจ็คแมน เขาดูแข็งแกร่ง และมิอาจลบภาพแห่งความสำเร็จที่ฝังอยู่ในตัวเขาได้ ทำให้ผู้ชมส่วนหนึ่งเชื่อไปแล้วว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ตกอับ เพียงแต่รอเวลาที่จะหวนกลับมาประสบความสำเร็จอีกครั้งเท่านั้น

Real Steel ยังสะท้อนให้เห็นถึงชีวิตจริงที่ผู้คนยังต้องสู้กับชีวิตประจำวัน หลายคนสู้เพื่อตัวเอง และหลายคนสู้เพื่อคนอื่นๆ และมีหลายครั้งที่เราเห็นได้ว่าการต่อสู้เพื่อคนอื่นนั้นเราทำได้ดีกว่าเสมอๆ

เทคนิคภาพที่ใช้ใน Real Steel ไหลลื่นราวกับว่า เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง ซึ่งหากพินิจให้ดีตรงนี้สักนิดเทียบกับชีวิตจริง เราอาจจะเห็นได้ว่ายังห่างไกลกับสิ่งที่เราวาดหวังไว้มากๆ เพราะ ณ ปัจจุบัน แค่เราภาวนาให้คอมพิวเตอร์ที่เราใช้อยู่ ทำงานตอบโต้กับคำสั่งที่เราถ่ายทอดออกไปอย่างทันที ก็ถือเป็นเรื่องน่าประทับใจมากแล้ว

หนังยังแสดงให้เห็นถึงจินตนาการล้ำลึกที่ซ่อนอยู่ และไม่แน่ว่าอีกไม่นานเราอาจจะได้เห็นมือถือโปร่งแสง คอมพิวเตอร์สี่มิติที่ไม่ต้องใช้แว่นตา แต่สามารถมองและบังคับได้ด้วยตาเปล่า เพราะทุกๆ ครั้งที่เทคโนโลยีในหนังก้าวไกล เทคโนโลยีในชีวิตจริงก็จะค่อยๆ ตามมา

ความสนุกของเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นเพียงแค่ฉากต่อสู้กันของหุ่นยนต์เท่านั้น ลำดับเนื้อเรื่อง และเหตุการณ์สำคัญๆ ของ Real Steel ก็ทำให้คนดูได้ติดตาม รวมไปถึงเรียกน้ำตาให้คลอเบ้าได้ในฉากที่สะท้อนถึงชีวิตจริงๆ ของมนุษย์อีกด้วย

หนังยังทำให้เราได้เห็นถึงมิติการเงินในอีกรูปแบบหนึ่ง ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ตาม หากเราไม่เรียนรู้และเข้าใจสิ่งที่เราทำอยู่ หรือรู้แล้วหากแต่ไม่ลึกพอ การประสบความสำเร็จไปถึงจุดหมายนั้น เป็นเรื่องที่ยากพอควรทีเดียว ทั้งเคนตันและแม็กซ์สองพ่อลูก ต่างได้เรียนรู้และเติมเต็มในสิ่งที่อีกฝ่ายขาด แม้ระหว่างทางจะไม่ได้สวยหรูอย่างที่ใครหลายคนคาดหวังไว้นัก แต่ทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็มากพอที่จะทำให้ Real Steel ตราตรึงอยู่ในใจผู้ชมไปอีกแสนนาน

และการใช้ชีวิตของสองพ่อลูกระหว่างตระเวนแข่งขันหุ่นเหล็ก ก็ทำให้เราได้เห็นว่า การมีแนวคิดแบบเด็กๆ บ้าง ก็ถือเป็นกำลังใจที่จะสู้ต่อไป