นี่คือเพลงในฉากตอนต้นเรื่องในภาพยนตร์ Captain America: Civil War ที่สะดุดหูหลายคน ในฉากที่โทนี่ สตาร์ค ใช้เทคนิคล้ำสมัยย้อนเหตุการณ์ไปตอนที่เขาพบกับพ่อแม่เป็นครั้งสุดท้าย โดยมีแม่ของเขาเล่นเปียโนในเพลงชื่อ Try to Remember 

เพลงนี้ เคยสร้างความประทับใจให้ผู้ชมภาพยนตร์ในไทยมาแล้ว จากหนังฮ่องกงเรื่อง The City Of Glass ที่หลี่หมิงแสดงกับจางหมั่นอวี้ ไม่รวมถึงหนังเกาหลีอีกเรื่องสองเรื่อง ที่คนไทยอาจจะไม่รู้จัก 

ต้นฉบับดั้งเดิมของเพลงนี้ เป็นเพลงจากละครบรอดเวย์เรื่อง The Fantastiks ที่เริ่มเปิดแสดงครั้งแรกในปี ค.ศ. 1930 โดยคนที่เขียนเนื้อร้องก็คือ ทอม โจนส์ สมัยยังเป็นนักแต่งเพลง ก่อนจะก้าวสู่การเป็นนักร้องที่โด่งดังเป็นพลุแตกในเวลาต่อมา และเป็นคนเดียวกับที่หลายคนรู้จักในฐานะ 1 ในกรรมการของ The Voice UK มาหลายปี 

มีนักร้องสองสามคนเอาเพลงนี้มาร้อง แต่เพลง Try To Remember เวอร์ชั่นที่คนไทยและประเทศแถบเอเชียชอบมาก น่าจะเป็นเวอร์ชั่นนี้ของกลุ่มนักร้องนักดนตรีในชื่อ The Brothers Four ที่ออกในปี ค.ศ.1965 

เดอะ บราเทอร์ส โฟร์ แม้ชื่อคณะจะแปลว่าพี่น้องสี่คน แต่หาได้มีสมาชิกคนใดเป็นพี่น้องกันไม่ แต่เป็นเพื่อนนักเรียนที่มหาวิทยาลัยวอชิงตัน ที่สังกัดชมรม Phi Gamma Delta Fraternity มาก่อน จนทั้งสี่คือ บ๊อบ ฟลิกซ์, จอห์น เพย์น, ไมค์ เคิร์กแลน และ ดิ๊ก โฟลีย์ เอาคำว่า Fraternity ที่หมายถึงภราดรภาพ หรือความเป็นพี่น้อง มาตั้งชื่อ The Brothers Four 

แม้ว่าจะมีนักร้องชั้นครูอีกมากมายที่เอาเพลงนี้ไปร้อง อย่าง แอนดี วิลเลียมส์, เพอรี่ โคโม่, รอย ออร์ไบสัน แต่ทุกครั้งที่นึกถึงเพลงนี้ ผมก็ยังนึกถึงเสียงประสานนุ่ม ๆ อุ่น ๆ ของ เดอะ บราเทอร์ส โฟร์ เสมอ 

ส่วนของเนื้อเพลง เนื่องจากเป็นเพลงจากละครเวที จึงมีเนื้อเพลงที่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องในละคร ซึ่ง The Fantastiks เป็นเรื่องของชายหญิงคู่หนึ่ง ที่โดนพ่อของทั้งคู่วางแผนจับคู่โดยสร้างสถานการณ์ให้ทั้งคู่มารักกัน จนได้แต่งงาน แต่ความจริงมาแตกภายหลัง ทำให้ทั้งคู่เลิกรากันไป ก่อนจะกลับมาคืนรักกันในที่สุด 

ถ้าเดาจากเนื้อเพลง ก็คงเป็นตอนที่พระเอกร้องเพลงง้อนางเอก ให้นึกถึงความหลังครั้งยังดีต่อกันในเดือนกันยายน ตอนที่อะไร ๆ ก็ยังสวยงาม ยังเข้าใจกันดีอยู่

คนเรานี่แปลกนะครับ ตอนที่เรามีอะไรอยู่ในมือ เรามักจะมองข้ามมันไป แล้วสนใจสิ่งที่เรายังไม่มี ไม่ได้ เหมือนตอนอายุยังน้อย ๆ เด็ก ๆ เรามักจะอยากโตเป็นผู้ใหญ่ พอโตแล้วจริง ๆ ดันอยากกลับไปเป็นเด็ก 

หรือความรักก็เหมือนกัน ตอนที่เรายังมีแฟนมีคนรักอยู่ ก็ไม่ค่อยสนใจไม่ใส่ใจ แต่พอเลิกกันไปแล้วกลับมานั่งคิดถึง เสียดายส่วนดี ๆ ที่เขาเคยมีให้เรา มาเสียใจอาลัยอาวรณ์มันซะอย่างนั้น 

ถ้าจะพูดว่า เรามีความผิดพลาดเป็นบทเรียนไว้เพื่อเรียนรู้ ก็ควรจะเรียนรู้ว่า สิ่งที่มีค่าที่สุด ณ ปัจจุบัน สำหรับเราทุกคน ก็คือ “เวลา” ครับ เราทุกคนกำลังใช้ “เวลา” ในชีวิตให้หมดไปเรื่อย ๆ กับอะไรบางอย่าง ไม่ว่าเราจะรู้ตัวหรือไม่ ไม่ว่าเราจะเห็นค่าของมันหรือไม่ 

แต่ในทุกวินาทีที่หมดไป ต่อให้เรามีเงินมากแค่ไหน เราจะเสียดายสักเท่าไหร่ ก็ไม่มีใครสามารถเอาเวลานั้นกลับมาได้เลย แม้แต่วินาทีเดียว 

ทำได้อย่างมากก็แค่ พยายามจะจดจำช่วงเวลาเหล่านั้นไว้ให้ได้มากที่สุด เท่านั้นเอง 

สุขสันต์วันที่เรายังพอมีเวลาให้เลือกทำสิ่งดี ๆ ให้พอมีอะไรไว้ให้จดจำในวันหน้านะครับ 

Songwriters :Tom Jones & Harvey Schmidt.

Try to remember the kind of September
When life was slow and oh, so mellow

Try to remember the kind of September
When grass was green and grain was yellow

Try to remember the kind of September
When you were a tender and callow fellow

Try to remember and if you remember
Then follow, follow.

Try to remember when life was so tender
That no one wept except the willow

Try to remember the time of September
When love was an ember about to billow

Try to remember and if you remember
Then follow, follow.

Deep in December It’s nice to remember
Although you know the snow will follow

Deep in December It’s nice to remember
The fire of September that made us mellow

Deep in December our hearts should remember
And follow, follow, follow...