หน้าฝนก็เหมือนกับอารมณ์ของหนัง มีเรื่องของความเหงา ว้าเหว่และการปิดกั้น

กว่าที่ผมจะได้ดูหนังไทยดีๆ อย่าง Time Line ก็เป็นอันว่าหนังเกือบจะลาโรงอยู่แล้ว แต่พอได้ชมแค่เพียงไม่กี่ฉากก็ประทับใจไม่รู้ลืมครับ นี่คือหนังไทย ที่มีองค์ประกอบครบแทบทุกด้าน ร่วมด้วยนักแสดงนำ ทั้ง เจมส์ จิ, เต้ย และป๊อก ปิยะธิดา ผู้กำกับอย่างคุณอุ๋ย นนทรีย์ ก็ใส่รายละเอียดลงไปทุกๆ ฉาก เรียกได้ว่าเป็นหนังรัก ที่ทำผมหัวเราะและร้องไห้ไปในเวลาเดียวกัน และที่สำคัญหนังเรื่องนี้ภาพสวยทั้งเรื่องครับ ...

หนังพาเราเริ่มต้นด้วยการย้อนวันวาน ไปในครั้งเมื่อธันว์พ่อของแทน (เจมส์ จิรายุ) ยังมีชีวิตอยู่ ซึ่งสร้างเรื่องราวดีๆเอาไว้มากมาย และจากไปก่อนที่ลูกชายคนเดียวจะเกิด ทิ้งจดหมาย ไร่สตรอเบอร์รี่ และความทรงจำดีๆ ที่คอยหล่อเลี้ยงชีวิตของ ‘มัท’ (ป๊อก ปิยะธิดา) ให้เลี้ยงลูกต่อไป 19 ปี แทนอยู่ภายใต้การดูแลอย่างดีของแม่

จากเด็กน้อยกลายเป็นหนุ่มเข้าสู่วัยรุ่น และต้องการออกจากไร่ที่เชียงใหม่ เพื่อเดินทางมาเรียนมหาวิทยาลัยในเมืองหลวง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นสิ่งใหม่ๆ อยากใช้ชีวิตอิสระได้เรียนรู้โลกกว้าง พอได้เข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ แทนได้พบกับเพื่อนใหม่ ‘จูน’ (เต้ย จรินพร) เด็กสาวที่รักอิสระ การท่องเที่ยว และรู้ว่าตัวเอง ต้องการอะไรในชีวิต เรื่องราวความรักที่ลึกซึ้ง และแสนเศร้าจึงเริ่มต้นขึ้นในความทรงจำที่ยากจะลืม 

หนังที่มีนักแสดงเป็นแม่เหล็ก ก็มักจะได้เปรียบอยู่แล้วครับ แต่สำหรับ Time Line การแสดงของเจมส์  จิรายุ จะทำให้คุณ เห็นพัฒนาทางการแสดงที่โดดเด่น และการทุ่มเทให้กับ การตีความตัวละครของนักแสดงทุกคน ผมประทับใจในหลายอย่างครับ เช่น ในบุคลิกที่แตกต่างกันของตัวละครจูน และแทนเป็นเหมือนส่วนเติมเต็มของกันและกัน สัญลักษณ์อันหนึ่งที่ผมชอบมาก คือ จักรยาน ที่ผู้กำกับ ให้ตัวละครเดินทางด้วยยานพาหนะนี้ตลอดทั้งเรื่อง มันสื่อถึงความรักอิสระของตัวละคร ที่จะไปไหนมาไหนก็ได้

แต่ในขณะเดียวกัน ก็ให้รายละเอียดในการเล่าเรื่อง ให้เห็นฉากเห็นวิวได้อย่างชัดเจน แถมยังกลายเป็นตัวแทนของความรักที่ดำเนินไป ซึ่งผู้กำกับยังให้ Time Line อยู่ในฤดูฝนทั้งเรื่อง อันนี้ผมได้คุยกับพี่อุ๋ยมาครับ เขาให้ความหมายกับฉากเหล่านี้ว่า “หน้าฝนก็เหมือนกับอารมณ์ของหนัง มีเรื่องของความเหงา ว้าเหว่และการปิดกั้น” นี่แหละครับหลากหลายองค์ประกอบ ที่จะทำให้คุณจะรู้ว่า Time Line เป็นหนังที่ทำให้คุณหัวเราะและร้องไห้พร้อมกันได้ ...