แม้ “แฟลตเกิร์ล ชั้นห่างระหว่าง เ ร า” จะเป็นผลงานภาพยนตร์เรื่องแรกภายใต้การกำกับของ แคลร์ จิรัศยา วงษ์สุทิน จากซีรีส์ ‘ONE YEAR 365 วัน บ้านฉัน บ้านเธอ’ ที่เราพอคุ้นเคยกับจังหวะการเล่าเรื่องของเธอมาบ้าง แต่สำหรับเรื่องนี้ดูเหมือนเธอจะยกดับความขำขันปนขมขื่นจากเดิมที่เคยมีไปอีกขั้น

สำหรับแฟลตเกิร์ล นี่คือ Coming of age ที่ว่าด้วยเรื่องราวความรัก ความฝัน และการเติบโตในระดับที่ต่อเราไม่ได้เติบโตขึ้นมาในแฟลตสำรวจแต่ระหว่างดูก็รู้สึกเจ็บปวดได้ไม่แพ้กัน เพราะแฟลตเกิร์ลอัดแน่นด้วยประเด็นทางสังคมที่บาดลึกอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องวัยว้าวุ่น LGBTQ ปัญหาครอบครัว ชนชั้น ชีวิตข้าราชการ และความต่างของช่วงวัย ผ่านการเติบโตและค้นหาตัวตนในที่ทางที่มองออกไปก็ยังไม่แน่ใจว่าปลายทางของคำตอบมันควรเป็นที่แบบไหน ถึงมีเป้าหมายแต่พื้นฐานจากชนชั้นก็ไม่อาจทำให้ความคาดหวังนั้นเป็นจริงได้ง่าย ๆ

ในส่วนของภาพรวม แฟลตเกิร์ลคือที่ชวนให้นึกถึงไวบ์ของ ONE YEAR พอสมควร ทั้งบรรยากาศและความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างอบอุ่นหัวใจของเหล่าวัยว้าวุ่น ความ Slice of life บอกเล่าได้ละเมียดละไมงดงาม มีรายละเอียดเล็ก ๆ ที่ชวนให้รู้สึกว่าถ้าเล่าผ่านสายตาของผู้ชายก็คงจะเป็นอีกแบบนึงไปเลย เสริมด้วยเคมีการแสดงที่ดีมาก ๆ ‘เอินเอิน ฟาติมา เป็น ‘พี่แอน’ ได้อย่างสมบูรณ์ ส่วน ‘แฟร์รี่ กิรณา’ ก็ใส่ซื่อสมวัย ‘น้องเจน’ รวมถึงหลากตัวละครสมทบก็ทำหน้าได้รับส่งอารมณ์ได้ดีไม่แพ้กัน ไหนจะโลเคชั่น ‘แฟลตตำรวจ’ ที่ดูมีชีวิตมีความสำคัญในฐานะนักแสดงท่านหนึ่ง

และด้วยสไตล์การกำกับแบบใบมีดอาบน้ำผึ้งในเรื่องนี้ของคุณแคลร์ แฟลตเกิร์ลจึงเป็นงานที่อบอุ่นหัวใจในช่วงครึ่งแรก ก่อนที่เซ็ตติ้งต่าง ๆ ที่ปูมาจะพาเราไปสัมผัสบรรยากาศอึมครึมในครึ่งหลัง เคมีเคใจมีมั้ยมี แต่ก็ไม่อาจหลีกหนีโลกความเป็นจริงได้ ยิ่งบทสรุปในช่วงท้าย ดูจบปุ๊ป รับรองว่ามีความรู้สึกหน่วง ๆ ก่อนเดินออกจากโรงกันอย่างแน่นอน

สิ่งหนึ่งที่ส่วนตัวรู้สึกว่าถ้าแฟลตเกิร์ลปรับปุ๊ป ภาพรวมจะดูเวิร์กเพิ่มมากขึ้น คือบางจังหวะที่เป็น Slice of life มันจะมีโมเมนต์ออกไปเล่านั่นทีนู่นทีเพิ่มเข้ามาอยู่เป็นระยะ ประเด็นที่อยากจะพูดถึงจึงดูหลากหลายจนเริ่มคิดแล้วว่าพี่จะเล่าอะไรกันแน่นะ และมันไปขมวดปมจบลงที่ตรงไหนล่ะ ซึ่งถ้ามันสามารถกระชับได้กว่านี้ก็คงจะดีอยู่ไม่น้อย