Imaginary : สูตรสำเร็จของความระทึกขวัญที่ชวนให้เราเพลิดเพลินได้อีกครั้ง เปี่ยมล้นด้วยไอเดียสุดสร้างสรรค์สไตล์ Blumhouse แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นผลงานชิ้นโบว

Imaginary : สูตรสำเร็จของความระทึกขวัญที่ชวนให้เราเพลิดเพลินได้อีกครั้ง เปี่ยมล้นด้วยไอเดียสุดสร้างสรรค์สไตล์ Blumhouse แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นผลงานชิ้นโบว

หากพูดถึงค่ายตัวตึงด้านความสยองขวัญ-ระทึกขวัญในวงการภาพยนตร์ฮอลลีวูด สำหรับยุคนี้ก็คงจะหนีไม่พ้นชื่อของ Blumhouse เจ้าของผลงานที่ใครหลายคนต่างเทใจเป็นเอกฉันท์ ไม่ว่าจะเป็น The Purge, Split, Happy Death Day, Halloween และอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งดูเหมือนว่าในช่วงต้นปีแบบนี้ พวกเขาพร้อมแล้วสำหรับการเปิดตัวแคนดิเดตไอคอนสยองตัวใหม่ไว้ประดับวงการนาม ‘ชอนซีย์’ เจ้าตุ๊กตาหมีซ่อนร้ายจากเรื่อง “Imaginary ตุ๊กตาซาตาน”

Imaginary เป็นผลงานการกำกับโดย ‘เจฟฟ์ วัดโลว์’ (Truth or Dare, Kick-Ass 2) ว่าด้วยเรื่องราวของ ‘เจสซิกา’ (รับบทโดย เดอวานดา ไวส์) ที่ได้กลับมาอาศัยอยู่ที่บ้านหลังเก่าของครอบครัว พร้อมด้วยสามีและลูกเลี้ยงอีก 2 คน หนึ่งในนั้นคือเด็กสาวตัวน้อยนามว่า ‘อลิซ’ (รับบทโดย ไพเพอร์ เบราน์) ซึ่งบังเอิญได้พบกับ ‘ชอนซีย์’ ตุ๊กตาหมีสุดน่ารักตัวหนึ่งที่ชั้นใต้ดินของบ้าน อลิซเริ่มสานสัมพันธ์กับชอนซีย์ในฐานะเพื่อนในจินตนาการ ก่อนที่มิตรภาพของทั้งสองจะนำไปสู่ความสยองชวนผวา จนผู้เป็นแม่อย่างเจฟฟ์ต้องพยายามทุกวิถีทางหยุดยั้งเรื่องราวสุดอันตราย ก่อนที่สุดอย่างจะสายจนเกินแก้

สำหรับภาพรวมของ Imaginary นี่คือหนึ่งในผลงานที่เปี่ยมล้นด้วยไอเดียสุดสร้างสรรค์ แม้พล็อตเพื่อนในจินตนาการสายดาร์กอาจไม่ใช่สิ่งแปลกใหม่ แต่ทว่าทีมผู้สร้างก็มองหาแง่มุมพร้อมหยิบมาบอกเล่าให้ดูน่าสนใจได้อยู่ ขณะที่ปมปัญหาหลักของตัวละครอย่างแผลใจเรื่องครอบครัวก็ดูมีน้ำหนักในเชิงดราม่าที่ดี เพียงแต่ฝีมือการกำกับของ เจฟฟ์ วัดโลว์ ดูมือไม่นิ่งเท่าที่ควร วัตถุดิบเหล่านี้ก็เลยถูกรีดเร้นศักยภาพออกมาได้อย่างไม่เต็มที่ แถมบางจังหวะที่ควรให้เวลาก็ไม่ได้ลงลึกอะไร บางจังหวะที่ไม่ควรอืดก็ถูกใช้อย่างยืดยาว

แต่นับว่าเป็นโชคดีอย่างหนึ่งของ Imaginary ในช่วงองก์สามเป็นต้นไป เพราะดูเหมือนว่าทางผู้กำกับจะท็อปฟอร์มพอสมควร เรียกได้ว่านี่คือช่วงนรกแตกของจริง ทุกอย่างมันเกินควบคุมแล้ว ถือเป็นไม้เด็ดที่ช่วยให้กราฟความสนุกพุ่งขึ้นสูงรัวๆ ทั้งลุ้นระทึก ชวนหลอน ชวนฮา และปั่นประสาทพอสมควร เรียกได้ว่ามีเส้นทางที่อยากจะไป แล้วก็ไปได้เกือบจะสุดทางมาก นี่แอบเสียดายว่าถ้าเจฟฟ์มือนิ่งกว่านี้ กำกับให้ภาพรวมมันออกมากลมกล่อมมากกว่านี้ รับรองว่า ชอนซีย์ และ Imaginary น่าจะขยับขึ้นมาอยู่ในเทียร์ที่ใกล้ๆ กับหลากผลงานขึ้นหิ้งของ Blumhouse อย่างแน่นอน

 

Imaginary : สูตรสำเร็จของความระทึกขวัญที่ชวนให้เราเพลิดเพลินได้อีกครั้ง เปี่ยมล้นด้วยไอเดียสุดสร้างสรรค์สไตล์ Blumhouse แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นผลงานชิ้นโบว์แดง | Film to Watch Short Review