โคโดะคุชิ การตายอย่างโดดเดี่ยว ความเศร้าของคนที่อยู่คนเดียวเเม้ช่วงสุดท้ายของชีวิต
หลังญี่ปุ่นเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ ได้เกิด “โคโดะคุชิ" หรือการเสียชีวิตอย่างโดดเดี่ยวปีละ 30,000 คน เทียบเท่าว่าทุก 1 ชั่วโมงจะมีผู้เสียชีวิตในลักษณะนี้ถึง 3 คน ในญี่ปุ่นกลุ่มผู้สูงอายุมีจำนวนมากถึง 1 ใน 4 ของประชากรทั้งประเทศ การตายอย่างโดดเดี่ยวนั้นเริ่มเเพร่หลายจนกลายเป็นเรื่องปกติของคนญี่ปุ่น ระยะหลังนี้บริษัทรับทำความสะอาดบ้านของผู้ตายอย่างโดดเดี่ยวเริ่มมีจำนวนเพิ่มขึ้นตามจำนวนของตลาดที่กำลังขยาย
เรื่องราวสุดน่าเศร้านี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพียงเเค่ผู้สูงอายุเท่านั้น หลายครั้งบริษัททำความสะอาดยังพบผู้เสียชีวิตยังอยู่ในวัยรุ่น เเม้จะเสียชีวิตไป เเต่ในห้องนั้นกลับเหมือนถูกหยุดเวลาเอาไว้ พวกเขาก็ยังใช้ชีวิตตามปกติเหมือนทุก ๆ อาหารที่ยังทานไม่เสร็จ จานที่รอล้าง เสื้อผ้าที่รอซักยังคงอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนแปลง มีเพียงสิ่งเดียวที่จากไปคือจิตวิญญาณของเหล่า "โคโดะคุชิ" เหล่านี้ ศพมักถูกพบช้าเสมอ บางรายเสียชีวิตไปเเล้วถึง 3 ปี กว่าจะมีคนพบศพ นั่นเพราะสถานะการเงินที่ดีของเธอทำให้ยอดเงินในบัญชีจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำไฟ ได้ตลอดจนเงินในบัญชีหมดมีคนมาตามให้จ่ายจึงได้พบว่าเธอเสียชีวิตไปเเล้วถึง 3 ปี
ผู้ตายอย่างโดดเดี่ยวโดยมากจะมีความสัมพันธ์กับครอบครัวที่ไม่ดีนัก เเยกออกมาอยู่ หรือในบางส่วนที่เป็นผู้สูงอายุนั้นคือกลุ่มวัยรุ่นหนุ่มสาวที่ออกมาทำงานต่างเมือง ในยุคปี 60-70 ญี่ปุ่นรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจ ได้เกิดการขาดเเคลนเเรงงานทำให้มีการเคลื่อนย้ายประชากรจากท้องที่ต่างๆ ไปทำงานในโครงการวิศวกรรมโยธา หลังปี 90 งานเหล่านี้มีจำนวนลดลง เเรงงานหลายคนจากบ้านมานานจนเกินไปจึงยังคงอาศัยอยู่บริเวณที่ตนเคยทำงานมาก่อน การติดต่อ ความผูกพันธ์ระหว่างครอบครัวที่ลดลงทำให้พวกเขาเหล่านี้ห่างเหินกัน
โดยมากคนที่เเจ้งการเสียชีวิตมักจะเป็นเพื่อนบ้านที่ได้กลิ่นศพ น่าเศร้าเหลือเกินเมื่อติดต่อกับครอบครัวผู้เสียชีวิต บางส่วนกลับไม่ยินดีที่จะรับของผู้ตายคืนไว้ที่บ้านตน กลับบอกให้บริษัทนั้นทิ้งไปเสีย สร้างความรู้สึกเศร้าสลดให้แก่ผู้เกี่ยวข้องอย่างมาก บริษัทรับทำความสะอาดจึงนำข้าวของเหล่านี้ไปทำความสะอาดเเล้วขายหรือรีไซเคิล เพื่อไม่ให้ข้าวของเหล่านั้นศูนย์เปล่า เเต่ก่อนจะนำไปขายต่อได้มีการทำพิธีอย่างถูกต้องเเล้ว เพราะชาวญี่ปุ่นเชื่อกันว่าตุ๊กตานั้นมีวิญญาณสิงสู่จึงต้องจัดการทำพิธีให้เรียบร้อยเสียก่อนหลังจากนั้นจึงจะสามารถนำไปทิ้งได้
ผู้สูงอายุชาวญี่ปุ่นจำนวนมากนั้นกลับเด็ดเดี่ยวเเละไม่ร้องขอความช่วยเหลือจากครอบครัว บางส่วนให้เหตุผลว่าตนไม่ต้องการเป็นภาระของใครทั้งนั้น เเม้เเต่ลูกสาวลูกชายของตนเอง บางครั้งมันก็เเค่เพราะบุตรหลานของพวกเขาเเต่งงานเเล้วคู่ของพวกเธอไม่ค่อยถูกชะตากับพวกเขานัก เขาจึงตัดสินใจเเยกตัวออกมาอยู่คนเดียวเพื่อความสบายใจของตนเองเเละบุตรตนเอง เเม้จะดูโหดร้ายเเต่นี่คือสิ่งที่ทำลังเกิดขึ้นบนโลกนี้ ผู้สูงอายุส่วนหนึ่งประสบปัญหาด้านการเงิน บางรายก่ออาชญากรรมเพื่อประทังชีวิตรอด ให้ตนเองถูกจับเเล้วมีชีวิตที่สงบสุขในคุกเเทนการออกมาอยุ่คนเดียว อย่างน้อยก็มีสังคมให้คนได้เป็นส่วนหนึ่ง "โคโดะคุชิ" จึงเป็นความเศร้าของคนที่อยู่โดดเดี่ยวเเม้เเต่วาระสุดท้ายของชีวิต ที่เศร้าเสียเกินบรรยาย